Na mijn 2-takt periode achtte ik de tijd aangebroken om over te gaan naar een mooier en duurder geluid, dat van de 4-takt. Mijn grootste wens, een Triumph Thunderbird, Speed Twin of Tiger 100, was helaas financieel onhaalbaar, dus werd uitgeweken naar een Duitse machine die zich op de circuits door Werner Haas in de 250cc klasse in de kijker had gespeeld, de NSU Max. Die machine speelt de hoofdrol in een retourtje Nederland-Zwitserland.

Het zal zo omstreeks 1953 geweest zijn, dat ik de machine nieuw uit de showroom mocht rijden, wederom bij Croes en Co in Bussum Een één-cylinder die een werkelijk prachtig geluid voortbracht (luister er naar rechtsonder aan dit bericht), kwalitatief hoogstaand was, maar verder spuuglelijk. Eigenlijk vond ik het een gedrocht en je zou je dus kunnen afvragen, waarom zoiets gekocht. Ik heb de vraag tot op de dag van vandaag nooit kunnen beantwoorden. Lees verder →

Het was ergens halverwege de vorige eeuw, ik dacht 1953/54 dat ik de trotse bezitter was van een (2^e hands) Jawa Twin. Een ware belevenis, na de raggeling van mijn eerste aankoop een jaar eerder van een Jawa 250 cc eencilinder, (zie mijn eerdere verhaal) Zij hadden één ding gemeen, de kleur rood.

Samen met mijn verloofde en vrienden Joop en Hennie, die ook in het bezit waren van zo’n Jawa Twin, hadden wij in de weekenden al de nodige rijervaring opgedaan met korte tripjes in de omgeving van het Gooi dus werd er voorzichtig gesproken over een echte trip naar het buitenland: België! Lees verder →

Geloof mij, motorrijden zit mij in de genen! Ik heb het van mijn vader, die in 1930 op 22 jarige leeftijd zijn 1^e motor kocht.

Dat was een Ariel en kort daarna werd hij in Amsterdam lid van de BSA club. De reden? Zijn beste vriend reed op een BSA en die reageerde spottend op mij vaders aanschaf van een Ariel met de opmerking: Waarom een Ariel, want dat is toch de afkorting van: Alles Rammelt In Ene Los…. Lees verder →