Op twee wielen door de sneeuw

Onze Classic Bike Garage ambassadeur Evert ten Napel beleefde recent met zijn motorfiets een avontuur in de sneeuw. Hoewel hij gek is op wintersport, is dit niet helemaal wat hij voor ogen had. Met een dikke enkel, een licht beschadigde motor en een kater stapte hij op de trein terug naar Nederland. Motorrijden en sneeuw zijn voor hem geen combinatie.

Zijn verhaal is als volgt: “Het begon als een vrolijke 7-daagse motortrip met als hoofddoel de passen in Oostenrijk, Zwitserland en Italië te overwinnen. Op ons programma stonden de Reschenpass, de Flüelapas, de Julier-, de Susten- en als slotklim de vermaarde Stelviopas in de Dolomieten.
Het 7-koppige gezelschap onder leiding van reisleider Rein – dus Reins Reisen – besloot, met uitzondering van 2 dapperen die het hele eind wilden rijden, de autoslaaptrein te nemen van Düsseldorf naar Innsbruck. Vanuit de Tiroolse hoofdstad zouden dan de genoemde bergreuzen beklommen worden. Op zich een goed idee ware het niet dat je in die slaapcoupés a) nauwelijks ruimte hebt en b) door het geboemel en c) de harde bankjes vrijwel geen oog dicht doet. Als er dan ook nog enkele snurkers bij liggen wordt het helemaal een helse nacht.

Maar goed, aangekomen in Innsbruck en de motoren afgeladen reden we de eerste dag door het prachtige groene Tirol via Axam en Küthai naar ons eerste Hotel in Landeck. Een schot in de roos want hotel Enzian bleek een heus Bikershotel waar je zelfs vrij goedkoop diverse types gloednieuwe BMW motoren kon huren om te testen.

Sneeuw!

Na 2 dagen toeren rond Landeck stond de verplaatsing naar Zwitserland op ons programma. Doel: de Sustenpas. Wat in september vrijwel nooit gebeurt, gebeurde die dag wel: hevige sneeuwval. Dan is het op 2 wielen glibberen door de prut geen lolletje. En dan blijkt ook nog eens een doorgaande weg via de Fluelapas afgesloten te zijn. Je moet dan 40 km omrijden via de Julierpas die wel open was en dat is in de alsmaar vallende witte vlokken zeker geen pretje. Dankzij diverse motortrainingen ging het ons allemaal redelijk goed af.

Pas aan de voet van de Sustenpas bleek dat deze afgesloten was en we nog eens 100 km moesten omrijden om de bult van de andere kant te kunnen bestijgen. Na ruim 400 km door de witte brij kwamen we doodvermoeid aan in hotel Steingletscher op 1800 meter hoogte.

Pech

Een van ons (ikke dus) kwam aan de voet van beklimming ook nog ten val, enkel gezwollen en motorfiets beschadigd. Helaas moest ik de strijd staken en niet door naar Bella Italia maar met de ICE terug naar huis. In de trein kreeg ik een appje van de overige 6 dat de zon scheen en ze nog mooie dagen in de Dolomieten reden.

Maar rijden op 2 wielen door de sneeuw is geen pretje en doe ik nooit meer. Dankzij de ANWB is mijn licht beschadigde motor keurig naar Nederland gebracht. Mijn opgezwollen enkel was snel beter zodat ik na 2 weken de startknop van de herstelde brommer weer kon indrukken.”

Lees ook: Evert ten Napel ontmoet oude zijspancombinatie en Commentaar achter op de motor.